Director:Guillermo del Toro
Writer:Guillermo del Toro
Stars:Ivana Baquero, Ariadna Gil and Sergi López
ΥΠΟΘΕΣΗ
Είναι ο τρίτος Μεξικάνος σκηνοθέτης που εντυπωσιάζει τον τελευταίο καιρό με τις σκηνοθετικές του ικανότητες, παίρνοντας με αυτή την ταινία τα ινία από τους συμπατριώτες του Alfonso Cuaron (The Children Of Men), και Alejandro González Iñárritu (Babel). Η φρεσκάδα των ταινιών τους και η ικανότητα τους να δημιουργούν ατμόσφαιρα γεμάτη αντιθέσεις θυμίζει κάτι από τις χαώδης μοναχικές ερήμους του Μεξικού, που σε οδηγούν στην γαλήνη της σκέψης και της φαντασίας, που σε κατακλύζουν ξεχασμένες αναμνήσεις. Ο Del Toro ώριμος πλέον στον χώρο του φανταστικού, έχοντας σαν παρακαταθήκη τα Hellboy, Mimic και κυρίως το Devil’s Backbone- το οποίο έχει πολλά κοινά σημεία με την εν λόγω ταινία, στημένο την ίδια εποχή, με την ίδια ατμόσφαιρα και πρωταγωνιστή πάλι ένα παιδί-στο Pan’s Labyrinth (Ο Λαβύρινθος του Πάνα) μπλέκει την αθωότητα ενός παραμυθιού με την κόλαση της πραγματικότητας, δημιουργώντας ένα κόσμο βγαλμένο από τις πιο τρομακτικές ιστορίες που μπορεί να πει ένας παππούς στον εγγονό του.
Η Ofelia (Ivana Baquero), η ηρωίδα του παραμυθιού, μετακομίζει στην επαρχία της Ισπανίας, με το τέλος του εμφυλίου, περίπου στα 1944, μαζί με την έγκυο μητέρα της για να συναντήσουν τον πατριό της, τον ήρωα της πραγματικότητας. Ο (Sergi López) Capitán Vidal, ένας αιμοσταγής αξιωματούχος του καθεστωτικού στρατού, γεμάτος φιλοδοξίες, ανήμπορες να σταματήσουν σε οποιαδήποτε εμπόδιο εμφανιστεί μπροστά τους, χρησιμοποιεί την μητέρα της Ofelia (Ariadna Gil) Carmen μόνο και μόνο για διαιωνίσει το είδος του... Από την άλλη, μια ομάδα επαναστατών αντιστέκεται στις φιλοδοξίες του Capitán Vidal, χαρίζοντας στην ατμόσφαιρα της ταινίας το κουτί της Πανδώρας .
Η μικρή Ofelia κρυμμένη στο πέπλο ασφαλείας της αγάπης της μητέρας της προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματα του πολέμου πάνω της, βρίσκοντας διέξοδο σε ένα ξεχασμένο λαβύρινθο που κατοικείται από μια θεότητα βγαλμένη από αρχέγονες παραδόσεις και ξεχασμένες θρησκείες, αυτή του Πάνα(του θεού της πανίδας). Εκεί ο Πάνας (Doug Jones) θα της αναθέσει το δύσκολο έργο της εύρεσης της εξόδου από τον λαβύρινθο της ζωής της, ακολουθώντας την φαντασία της και την πίστη της στα παραμύθια.
Η δουλειά του Guillermo Del Toro στην ταινία είναι απλά φανταστική. Κρύβει όλα τα μυστικά σε ένα στοιχειωμένο λαβύρινθο στην καρδιά των δασών της επαρχίας της Ισπανίας, εμφανίζοντας παράλληλα όλη την μάταιη αλήθεια της βιαιότητας του ανθρώπου και του τρόπου ζωής του. Αφηγείται ένα παραμύθι γεμάτο αλληγορίες για την φασιστική Ισπανία του Φράνκο, παίζοντας με τις έννοιες της ελευθερίας και του ονείρου, που βρίσκονται κρυμμένες βαθιά στο ασυνείδητο ενός κοριτσιού. Η ισχνή αλλά και ταυτόχρονα δυναμική ισορροπία που διατηρείται κατά την διάρκεια της ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, τα σημεία σύνδεσης τους και η ταυτοποίηση τους στο τέλος , είναι τα στοιχεία που εξυψώνουν την ατμόσφαιρα και προσφέρουν μια συναισθηματική φόρτιση αμείωτη, που σε κάνει να βλέπεις αυτό το φιλμ ευχόμενος να μην τελειώσει ποτέ.
Η παιδικότητα και η σκληράδα στον τρόπο γραφής του μοναδικού αυτού σεναρίου από τον Del Toro, μου ξεκλείδωσε στο μυαλό καινούργιους κόσμους. Κόσμους βγαλμένους από τα παραμύθια του Tim Burton και την κυνικότητα των ιστοριών του Terry Gilliam. Το σενάριο φυσικά υποστηρίχθηκε από στιβαρές ερμηνείες, όπως αυτή του Sergi López στο ρόλο του Capitan, γεμάτες υπερβολή και αλήθεια, που επιτρέψαν στο παραμύθι να γεννήσει τους ήρωες του ανακατεύοντας τον πόνο της γέννας με την χαρά της δημιουργίας μιας νέας ζωής. Τα σκηνικά, τα κοστούμια και ειδικότερα τα ειδικά εφέ, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν φειδωλά, κατάφεραν να συνδυάσουν άψογα την ειλικρίνεια με την μαγεία, τον άνθρωπο με μακρινές θεότητες και μυστηριώδη πλάσματα, την φύση με τον παράδεισο, προσπερνώντας έτσι τον ύφαλο της αληθοφάνειας των σκηνών και των χαρακτήρων του. Η μουσική περιμένει πάντα υπομονετικά στην γωνία να εμφανιστεί δημιουργώντας απαλά, αθώα μπερδέματα στον ρυθμό, ολοκληρώνοντας ένα ταξίδι, ένα κακοτράχαλο μονοπάτι σε ένα ξεχασμένο λαβύρινθο, που μόνο όταν βρήκα την έξοδο κατάλαβα πόσο αξιοθαύμαστη είναι η ικανότητα του Del Toro να μεταφέρει την φαντασία του επί της οθόνης.
Είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, διαφορετική, κοσμική και πάνω από όλα ονειρική...
Η Ofelia (Ivana Baquero), η ηρωίδα του παραμυθιού, μετακομίζει στην επαρχία της Ισπανίας, με το τέλος του εμφυλίου, περίπου στα 1944, μαζί με την έγκυο μητέρα της για να συναντήσουν τον πατριό της, τον ήρωα της πραγματικότητας. Ο (Sergi López) Capitán Vidal, ένας αιμοσταγής αξιωματούχος του καθεστωτικού στρατού, γεμάτος φιλοδοξίες, ανήμπορες να σταματήσουν σε οποιαδήποτε εμπόδιο εμφανιστεί μπροστά τους, χρησιμοποιεί την μητέρα της Ofelia (Ariadna Gil) Carmen μόνο και μόνο για διαιωνίσει το είδος του... Από την άλλη, μια ομάδα επαναστατών αντιστέκεται στις φιλοδοξίες του Capitán Vidal, χαρίζοντας στην ατμόσφαιρα της ταινίας το κουτί της Πανδώρας .
Η μικρή Ofelia κρυμμένη στο πέπλο ασφαλείας της αγάπης της μητέρας της προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματα του πολέμου πάνω της, βρίσκοντας διέξοδο σε ένα ξεχασμένο λαβύρινθο που κατοικείται από μια θεότητα βγαλμένη από αρχέγονες παραδόσεις και ξεχασμένες θρησκείες, αυτή του Πάνα(του θεού της πανίδας). Εκεί ο Πάνας (Doug Jones) θα της αναθέσει το δύσκολο έργο της εύρεσης της εξόδου από τον λαβύρινθο της ζωής της, ακολουθώντας την φαντασία της και την πίστη της στα παραμύθια.
Η δουλειά του Guillermo Del Toro στην ταινία είναι απλά φανταστική. Κρύβει όλα τα μυστικά σε ένα στοιχειωμένο λαβύρινθο στην καρδιά των δασών της επαρχίας της Ισπανίας, εμφανίζοντας παράλληλα όλη την μάταιη αλήθεια της βιαιότητας του ανθρώπου και του τρόπου ζωής του. Αφηγείται ένα παραμύθι γεμάτο αλληγορίες για την φασιστική Ισπανία του Φράνκο, παίζοντας με τις έννοιες της ελευθερίας και του ονείρου, που βρίσκονται κρυμμένες βαθιά στο ασυνείδητο ενός κοριτσιού. Η ισχνή αλλά και ταυτόχρονα δυναμική ισορροπία που διατηρείται κατά την διάρκεια της ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, τα σημεία σύνδεσης τους και η ταυτοποίηση τους στο τέλος , είναι τα στοιχεία που εξυψώνουν την ατμόσφαιρα και προσφέρουν μια συναισθηματική φόρτιση αμείωτη, που σε κάνει να βλέπεις αυτό το φιλμ ευχόμενος να μην τελειώσει ποτέ.
Η παιδικότητα και η σκληράδα στον τρόπο γραφής του μοναδικού αυτού σεναρίου από τον Del Toro, μου ξεκλείδωσε στο μυαλό καινούργιους κόσμους. Κόσμους βγαλμένους από τα παραμύθια του Tim Burton και την κυνικότητα των ιστοριών του Terry Gilliam. Το σενάριο φυσικά υποστηρίχθηκε από στιβαρές ερμηνείες, όπως αυτή του Sergi López στο ρόλο του Capitan, γεμάτες υπερβολή και αλήθεια, που επιτρέψαν στο παραμύθι να γεννήσει τους ήρωες του ανακατεύοντας τον πόνο της γέννας με την χαρά της δημιουργίας μιας νέας ζωής. Τα σκηνικά, τα κοστούμια και ειδικότερα τα ειδικά εφέ, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν φειδωλά, κατάφεραν να συνδυάσουν άψογα την ειλικρίνεια με την μαγεία, τον άνθρωπο με μακρινές θεότητες και μυστηριώδη πλάσματα, την φύση με τον παράδεισο, προσπερνώντας έτσι τον ύφαλο της αληθοφάνειας των σκηνών και των χαρακτήρων του. Η μουσική περιμένει πάντα υπομονετικά στην γωνία να εμφανιστεί δημιουργώντας απαλά, αθώα μπερδέματα στον ρυθμό, ολοκληρώνοντας ένα ταξίδι, ένα κακοτράχαλο μονοπάτι σε ένα ξεχασμένο λαβύρινθο, που μόνο όταν βρήκα την έξοδο κατάλαβα πόσο αξιοθαύμαστη είναι η ικανότητα του Del Toro να μεταφέρει την φαντασία του επί της οθόνης.
Είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, διαφορετική, κοσμική και πάνω από όλα ονειρική...
(copy: www.cinemascope.gr)
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ SOUNDTRACK
DOWNLOADS , TORRENTS , GR SUBTITLES , SOUNDTRACK ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου